WONDENLAND de muziektheatervoorstelling
is gebaseerd op de roman en parallelroman WONDENLAND van Rudolf Hecke (i.s.m. Dirk De Wachter).
De voorstelling is geen podiumvertaling van het boek, ze biedt een extra inkijk die zich beperkt tot de beginhoofdstukken.
De hoofdpersoon uit het boek bevindt zich op het podium en wisselt van gedaante met de auteur. Wie is wie?
(Tip: de auteur houdt zich aan het geschrevene en leest voor, de hoofdpersoon beleeft het geschrevene en vertelt.)
In een stoel bevindt zich het masker van psychiater Dirk De Wachter, het wordt af en aan bemand en er wordt uit diens hoofd voorgelezen. De psychiater duidt de gebeurtenissen in Wondenland.
Een mezzosopraan completeert het bewonersbestand van Wondenland. Wie is zij, wat doet ze hier?
(Tip: bij het boek hoort een cd, zij zingt wat niet kon worden neergeschreven, noch kan worden verteld. Hetgeen zich buiten de fantasie van de auteur afspeelt, zij brengt de realiteit aan. Zij is de tegenstem in het hoofd van de hoofdpersoon. Let goed op wat ze zingt en doet, zij bezit de sleutel tot Wondenland.)
De auteur heeft zichzelf tot hoofdpersoon gekroond en neemt in die veilige hoedanigheid afscheid van geliefden. Hij legt hen ten grave onder een deken van mooiste herinneringen. Hierbij beschikt hij over een hemelse machine die geluiden, muziek en stemmen uit het naleven kan capteren en uitzenden. De machine dient in gang geblazen te worden, zij werkt op ‘veer’kracht.
Tenslotte zal de auteur ook afscheid moeten nemen van zijn hoofdpersoon, fantasie zal door realiteit worden opgeheven. Deze sluipt de voorstelling binnen, hecht zich als veren aan zijn ontblote voeten, maakt ze klaar voor de ultieme ten hemelvaart.
Dan openbaart zich de hemel; een kaleidoscoop van kleuren voorafgegaan door een duistere wachter opgetrokken uit de verlatingsangst van de auteur. Een ultieme confrontatie vindt plaats waarbij de angst wordt ontmaskerd en als een zwart hemelzeil opgeborgen in de valies waarmee het licht van de fantasie wordt verreisd. De auteur ontdoet zich van zijn angst, het kost hem zijn fantasie.
Bij het graf van de fantasie wordt er gedanst en worden er kaarsen van vlammen voorzien, tegen dat de laatste vlam wordt geheven is het leven in Wondenland uitgedoofd, loopt het stuk ten eind en keert het publiek besmet met fantasie terug naar haar werkelijkheid. De fantasie leeft voort. “Alleen de vertelling bestaat, wie vertelt is een verzinsel.”
Na de beklijvende monoloog ‘Gainsbourg’ staart Rudolf Hecke verlies nog dieper in het benige gelaat. Afscheid wordt persoonlijk, geen geheimen, geen genade. Plaatseloosheid was nog nooit zo herkenbaar beangstigend als in Wondenland.
Muziektheater voorstelling duur : 75’ + vraagmoment
Bezetting : Rudolf Hecke : hoofdpersoon, auteur, psychiater Dirk De Wachter
Marianne Vliegen : mezzosopraan
Naar het boek + Cd ‘Wondenland’ van Rudolf Hecke, uitgeverij Vrijdag , mei 2016.
Tekst Rudolf Hecke
Originele composities Rudolf Hecke, arrangementen Geert Van der Straeten.
+ liederen & aria’s van Lehár, Bach-Gounod, Händel, Saint Saens, Fassbinder.
(gesubsidieerd door het Vlaams Fonds voor de Letteren)